Meer plek maken voor schrijven

Als mij één ding duidelijk is geworden door het schrijven van mijn boek, dan is het wel dat ik juist dat schrijven zo graag doe en dat het misschien is wat ik het beste kan. En dan bedoel ik uiteraard niet dat ik de beste schrijver ter wereld ben, maar dat van alle dingen die ik kan, schrijven datgene is waar ik het beste in ben. En daarom wil ik schrijven een prominentere plek in mijn leven geven.

Ja, ik weet het. Het klinkt dramatisch. Maar behalve dat ik denk dat ik er goed in ben, merk ik dus ook dat ik er gruwelijk veel lol aan beleef. Als ik het gevoel heb dat ik iets schrijf waar een ander wat aan heeft, bloei ik helemaal op. Dan ben ik vrolijk en opgetogen, heb ik het gevoel echt iets voor een ander te kunnen betekenen. En dat maakt mijn drang tot schrijven ook iets waarbij weliswaar mijn eigenbelang een rol speelt, maar waarbij ik hopelijk het nut voor de ander niet uit het oog verlies.

Schrijven voor een ander als stimulans

Dat nut voor de ander was namelijk een drijvende kracht achter het schrijven van mijn boek. Als ik niet het vermoeden had gehad dat lotgenoten, naasten, of professionals in het vakgebied iets hebben aan mijn bespiegelingen over de manier waarop ik met mijn bipolaire stoornis en mijn behandeling daarvoor omga, had ik het boek nooit geschreven. Ik heb nu een idee wat ik met het boek wil, maar het is nog te vroeg om dat al helemaal wereldkundig te maken. Nu is het voldoende dat ik besef dat ik wil schrijven, voor mezelf en voor anderen, en dat ik daarvoor echt plaats in mijn leven wil inruimen.

Dat betekent ook nadenken of ik ook wil dat mijn boodschap ook voor een groter publiek nuttig kan zijn en of ik dat publiek dan ook wil opzoeken. Het antwoord op beide vragen, kan ik volmondig met ja beantwoorden, zeker na de reacties die ik allemaal kreeg rond mijn boek. Hoe ik dat ga doen is me nog onduidelijk. Helaas heeft mijn bipolaire stoornis invloed op mijn aanwezigheid online. Ergens is me opgevallen dat ik als ik online actiever ben, ik ook meer last heb van die stoornis. En dat terwijl ik me online op mijn gemak voel. Het is een soort kip-of-ei discussie. Of ik daar ooit uitkom… Maar ik hoop voldoende geleerd te hebben over mijn stoornis om zonder al te grote risico’s toch een poging te kunnen wagen mijn online aanwezigheid wat prominenter te maken. Omdat ik het leuk vind en omdat het nuttig kan zijn.

Nog zo veel kansen om te leren en te schrijven

Wat die online aanwezigheid betreft heb ik namelijk echt het gevoel dat ik nog veel kan leren. Hoe kan het effectiever zonder dat ik er nadelige gevolgen aan overhoud. Ik heb het idee dat ik nu mijn bipolaire stoornis voldoende kan beteugelen om deze les in online aanwezig zijn aan te durven. Misschien ga ik er zelfs wel over bloggen, want dat wil ik sowieso meer. Net als vertalen, maar Captain W.E. Johns heeft gelukkig behalve Biggles nog veel meer geschreven en het overgrote deel daarvan is nog niet in het Nederlands vertaald. En laat vertalen nu lijken op schrijven. Dus ook daar kan ik voorlopig vooruit.

~~~

Afbeelding van Robert Armstrong via Pixabay

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.