Zo zou je althans kunnen omschrijven waarom volgens Leo Babauta het afleren van slechte gewoontes niet lukt. Je kinderlijke geest wil niet dat je ergens moeite voor moet doen. In zijn film gaat alles je makkelijk af en waar je moeite voor moet doen, ziet hij niet zitten. En dus is er niks gemakkelijker om je kinderlijke geest zijn zin te geven.
Maar of dat nou zo handig is?
Alles wat de moeite waard is – of laat ik zeggen, veel wat de moeite waard is – wordt pas de moeite waar doordat je er moeite voor doet. Doordenkertje maar de uitdrukking is niet voor niets dat ‘iets de moeite waard is’. Daarom ga ik de rest van deze week na wat voor mij de moeite waard is geweest in 2020 en of dat gelukt is of niet. En eventueel: waarom het niet gelukt is. En daarbij probeer ik dieper te graven dat 1x keer waarom. Wat wil ik meenemen? En hoe kan ik daarbij mijn kinderlijke geest en zijn geestesprojectie stil houden?
Kinderlijke geest en geestesprojectie zijn vertaling van de begrippen Childish Mind en Mind Movie uit het boek Zen habits – Mastering the art of change van Leo Babauta waar Peter Pellenaars uitgebreid over blogde (ik trouwens ook).
Ik zocht bij mijn leerproces over gewoontes nog een stok achter de deur. Heel leuk dat je van alles leert over gewoontes, maar als je het het alleen maar daar deelt en vervolgens (te) weinig mee doet, dan schiet het nog zijn doel voorbij.
Maandelijkse stok achter de deur dag
Waar ik nu aan denk, ik denk er nog paar dagen over na, is om van de laatste dag van iedere maand een soort stok achter de deur dag te maken. Wat heb ik geleerd, wat lukte, waarom wel/niet? Welke tools heb ik ingezet? Wat moet volgende maand echt anders? En wat neem absoluut mee naar de volgende maand? Misschien een onderwerp van de maand? Was het interessant? Of waarom viel het tegen? Zo zijn er vast nog meer vragen te bedenken.
Ik ga er tot zondag over nadenken. Dan hoor je meer.
~~~
Afbeelding van mohamed Hassan via Pixabay