Waarom ik geen boek schrijf

Vanmiddag stelde Martha Pelkman op Twitter de volgende vraag:

Stel….. Je wil een boek gaan schrijven. Je gaat zitten achter je laptop, vingers zweven boven je toetsenbord en dan… niets. Waar loop jij tegenaan als je een boek wil schrijven? Ik ben heel nieuwsgierig! Laat je een reactie achter?

Martha Pelkman (@DrsPee_) op Twitter.

Ik reageerde vrijwel direct en het paste maar net binnen de 280 tekens die Twitter een enkele tweet toekent. Dus besloot ik er dit blog aan te wijden.

Vroeger – toen ik nog voetbalde – stond ik ook al bekend als iemand die veel las. Waarschijnlijk lagen mijn kwaliteiten zelfs meer bij dat lezen dan bij het voetballen want het was mijn trainer die ooit tegen mij zei dat hij mij nog weleens een boek zag schrijven. Nou ging schrijven mij altijd wel redelijk makkelijk af en krijg ik ook met regelmaat te horen dat ik goed schrijf. Ik ben natuurlijk blij met zo’n complimenten en ik vind schrijven en bloggen ook gewoon geweldig leuk om te doen, zeker als ik het idee heb dat ik met mijn blog niet alleen iets voor mezelf verhelder, maar dat een ander er misschien ook iets aan heeft omdat hij of zij het ook kan lezen, vind ik helemaal prachtig.

Maar meer dan een blog? Een boek misschien. Geen fictie, dat ik duidelijk. Maar: ik denk er over na. Wie dit blog vaker leest, weet dat op mij de nodige labels te plakken zijn. Ik ga ze nu niet opnoemen maar een kleine zoektocht zal je duidelijk dat ‘beperking’ uit de titel van dit blog niet alleen van toepassing is op de onderwerpkeuze van dit blog. In mijn Twitter bio staat ook de term ervaringsdeskundige.

Van al die beperkingen heb ik in meer of mindere mate last. Ik krijg er hulp bij en ik hoop dat ik er ook over bijleer. Soms bekruipt me dan het gevoel dat ik de kennis die ik nu heb, graag eerder opgedaan had. Dat iemand mee een boek had gegeven: “Lees dit en voorkom een hoop ellende.”

Dat boek kreeg ik niet. Ik zal het zelf moeten schrijven, maar dat doe ik niet.

En wel hierom:

  1. Heb ik alles wel gelezen over het onderwerp?
    Natuurlijk weet ik dat dit ondoenlijk is. Maar een begin maken; je gedachten toetsen aan wat anderen schreven kan geen kwaad. Want ik wil niet als een volslagen nitwit overkomen met wat ik schrijf.

  2. Schrijven anderen er niet beter over?
    Dat kan ik beter aan de lezer overlaten. Ik denk dat ik wel dingen kan toevoegen. Dingen combineren. Dingen die ik van buiten de hulpverlening heb geleerd maar die mij hielpen en waar anderen dus misschien ook iets aan hebben.

  3. Ben ik wel deskundig op dit gebied?
    Mijn hulpverleners hebben jaren gestudeerd om hun kennis op doen en toetsen die nu steeds in de praktijk. Wie ben ik dan om hen als leek de les te lezen?

  4. Wil ik het wel alleen schrijven want zie vorige punt?
  5. Mijn eigen sausje over bepaalde problemen is leuk maar alleen als iets wetenschappelijk klopt.
    Vier en vijf doe ik samen. Als er een deskundige meeleest weet ik in ieder geval zeker dat ik geen onzin opschrijf. Maar waar vind ik die deskundige?
  6. Wat voor mij helpt, hoeft dat voor jou niet te doen; het kan zelfs misgaan.
    Sommige dingen die ik leerde en uitprobeerde, werkten in eerste instantie niet zoals ik gehoopt had; het liep ook een keer mis, al lag dat waarschijnlijk niet aan datgene wat ik probeerde. Maar als het voor mij al niet altijd goed gaat, wie ben ik dan om het allemaal op te schrijven zodat een ander er ook nog eens mee de mist in kan gaan? En misschien zelfs wel ziek van kan worden. Wat dat betreft is begeleiding door experts toch belangrijk, denk ik.
  7. Zit er wel iemand op te wachten? En wie is dat dan?
    Schrijf ik voor lotgenoten of voor experts?

  8. Is een boek überhaupt een goed middel om de doelgroep te bereiken. Of zouden e-learning of zoals dat vroeger ging, klassikaal, een betere optie zijn?
    Twintig jaar geleden zat ik ook niet op een boek te wachten maar nu ik door schade en schande wijzer ben geworden misschien wel. Maar afgezien daarvan. Niet iedereen is zo’n lezer en het lijkt me de moeite uit te zoeken hoe die vermoedelijk grote groep toch te bereiken.

  9. Hoor je geen boek te vertalen? Zie hiernaast of www.biggles.nl.
  10. Heb je niet al genoeg hobby’s?
  11. Heb je niet ook nog een baan en veel reistijd met dito overstapmomenten?

Zo kan ik nog wel even doorgaan maar elf is een mooi getal.

Geen boek dus, maar wat wel?

Een boek wordt het (nog) niet maar ik ben al wel begonnen. Dat doe ik altijd met een soort samenvatting. In dit geval met een lijst van alles wat ik in de afgelopen jaren heb geleerd over mijn beperkingen en nog wil leren. En die lijst kan ik weer bespreken met mijn hulpverleners zodat zij (en hun cliënten) er hun voordeel mee kunnen doen als er iets interessants tussen staat.

~~~

Afbeelding van DarkWorkX via Pixabay.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.