Wandelen

Linkerschoen binnenkant

Gisteren 11,5 kilometer gewandeld, hoewel mijn stappenteller drie kilometer meer aangaf dan de informatieborden bij de Schadijkse bossen. Dat komt wel vaker voor: mijn stappenteller denkt vaker dat ik meer gewandeld heb dan volgens de routebeschrijving het geval is.

Misschien heeft het ermee te maken dat ik moeite heb de ene voet voor de andere te zetten. Nou is dat dat wel de meest basale definitie die je kunt geven van wandelen of lopen: de ene voet voor de andere zetten. Wat ik bedoel is dat bij lopen de linkervoet voorbij de rechtervoet wordt gezet en daarna de rechter voorbij de linker. Voor mij is dat iets gecompliceerder. Vanwege mijn handicap komt mijn rechtervoet bij het neerzetten meestal slechts op gelijke hoogte met de linker. Mijn stappen zijn daardoor waarschijnlijk kleiner dan de instelling van de stappenteller. Zeg dat ik links, rechts één meter twintig vooruit zou moeten volgens de stappenteller. Maar doordat ik mijn rechtervoet niet voorbij de linker zet, kom ik maar tot één meter afstand. Willekeurige cijfers maar het idee is hopelijk duidelijk: ik leg met mijn stappen in werkelijkheid minder afstand af dan de stappenteller ‘denkt’ en daardoor zijn mijn wandelingen vaak langer dan ze op papier zouden moeten zijn.

Het maakt me verder niet uit; ik geniet van het wandelen; de omgeving, de natuur en ik zou bij wijze van spreke elke dag wel een wandeling van 11,5 kilometer willen maken. Dat is wat overdreven maar op zaterdag: heerlijk en als dagelijks rondje een uur door het bos of door het dorp. Goed te doen en ook genieten.

En dan te bedenken dat ik vroeger – op de Mytylschool – moeite had met lopen. Achteraf denk ik dat dat kwam doordat ik orthopedische schoenen had en heb en het ongeveer twee tot drie maanden duurt voor die af zijn. Als je dan in de groei bent, loop je door die vertraging regelmatig op schoenen die je eigenlijk al niet meer goed passen. Later gingen de onstuimige groeistuipen eruit en begon ik makkelijker en meer te lopen.

Lopen ging me makkelijk af, maar het werd pas vijf jaar geleden een echt dagelijkse gewoonte. Nooit spijt van gehad. Met mijn orthopedische schoenen loop ik dus heel wat af. Maar alleen lopen: voor hardlopen zijn het iets te lompe kistjes. Maar ik heb ook geen behoefte aan hardlopen trouwens. Ik struikel nogal makkelijk. Gelukkig blijft het op gemiddeld één keer per jaar na bij bijna struikelen. Maar zou ik harder lopen dan is het risico op vallen natuurlijk iets groter, net als de kans op harder vallen.

Nee, laat mij maar lekker wandelen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.