Verandering. Ben ik er goed in? Niet echt. Ik laat liever dingen bij het oude, maar 2,5 jaar geleden deed ik een ontdekking over mijn bipolaire stoornis die mijn leven veranderde. Ik ontdekte dat ik een ergernis niet met me aan de haal moet laten gaan, maar dat ik die zo snel mogelijk op moet lossen. Anders kan het in de loop van twee maanden een manie worden. In de praktijk blijkt dat het me al helpt dat ik me nu de mogelijke consequentie van een ergernis realiseer. Daar heb ik dus geen zin in. Ergernissen zijn me die mogelijke ellende gewoon niet waard.
Dat was dus de eerste verandering. En er kwamen er meer.
Ik schreef een boek
Ja, ik had steeds goed in de gaten dat ik me ergerde, maar zag tot 2,5 jaar geleden nooit het verband met met mijn manieën. Nu weet ik dus waar ik op moet letten en is het best eenvoudig. Omdat ik zo opgetogen was en omdat ik zelf mijn ontdekking had gedaan, wilde ik ook alles opschrijven. Ik ben niet al te streng voor proeflezers – lees: ik geef ze geen deadline – maar ik hoop dat ik mij binnen afzienbare tijd schrijver mag noemen.
Ik ga een cursus volgen
Er is nog meer verandering want ik heb niet de indruk dat ik een gigantische bestseller heb geschreven en dat betekent dat er dus nogal wat mensen zijn die mogelijk baat hebben bij mijn boek , het niet zullen lezen. Dat mensen er baat bij kunnen hebben, is mij wel duidelijk geworden door de reacties van proeflezers. En dus komt er nog een verandering: ik ga een cursus ervaringsdeskundigheid doen. Inleidend, om te kijken of het vak bij mij past en of het een manier van lotgenoten helpen is die bij mij past.
Het smaakt naar meer, die veranderingen
Dus er is hopelijk meer verandering op komst. En het mag nog wel onsje meer zijn want bij Lalagè las ik in een recensie van het boek De kracht van betekenis van de hand van Emily Esfahani Smith dat verhalen vertellen zingeving geeft. Dat geloof ik graag. Dus als ik één verandering meer wens, is het dat ik méér van bovenstaande verhalen mag vertellen want ik merk dat die mij écht zingeving geven. En dat maakt gewoontevorming ook weer een stuk makkelijker.
Maar er is altijd behoudzucht
Dit is een verandering die ik zelf in gang en door moet zetten. Niet iets wat me overkomt want soms heb ik het idee dat ik te makkelijk het idee heb dat iets me overkomt en dat ik daaraan vasthoud, terwijl ik eigenlijk verandering wil. Gelukkig heb ik het idee dat ik in mijn vakantie daarin stappen heb gezet. Dat deze eerste werkweek dan weer even lastig is, dat kan best maar komen zal ik er.
~~~
Afbeelding van Gerd Altmann via Pixabay
naar die cursus ‘ervaringsdeskundigheid’ ben ik reuze benieuwd, serieus! Want wat leer je dan? Hoe je je ervaringsdeskundigheid deelt of hoe je het wordt? (geintje)
Daar kom ik in een volgend blog nog op terug 😉 Nee, je werkt met groep ggz-cliënten die min of meer hersteld zijn. Die groep heeft dus datgene waar ze bij de ggz bekend voor zijn onder controle. We leren elkaars verhalen kennen en daarnaast hoe we dat in kunnen zetten voor lotgenoten die nog hun stoornis nog niet onder controle hebben. En je leert ook hoe je mensen buiten je eigen ‘vakgebied’ kunt helpen. zodat je ggz-breed ingezet kunt worden. Daarnaast maak je kennis met het vak ervaringsdeskundige en de daarvoor en benodigde competenties.
Wow wat goed zeg, zoveel veranderingen!
Zo te lezen valt dat uitstellen best mee.
Dank je. Zo onder het schrijven besefte ik dat ook al wel. Het is vooral uitstelgedrag op een dag zelf. Veel op het laatste moment, waardoor het toch weer haastwerk wordt. Wat niet goed is voor de geest (stress en je maakt het moeilijker om zowel je gefocuste brein als je dwaalbrein te gebruiken) en niet voor mijn lichaam, want meer spastische reactie van mijn lichaam door mijn handicap. En natuurlijk dat ik me achteraf soms schuldig voel. Ik werk eraan want ik was vroeger groot fan van het tv-programma ‘Alles kan beter’.