Mijn boek over mijn bipolaire stoornis is een ervaringsverhaal. Het begon totaal uit het niets met een depressie. Dat was in februari 1999. Ik zat in mijn eindexamenjaar gymnasium en had er net het tweede schoolonderzoek op zitten. Vooral de boekenbeurten voor de drie moderne vreemde talen waren nogal spectaculair gegaan. Voor Engels een 8, voor Frans een 8,8 en voor Duits een 9,5. Bij Duits had ik stomtoevallig het boek op mijn lijst gezet waarop mijn Duits afgestudeerd. En ik maakte precies dezelfde fout als hij. Het ging om Leben des Galilei van Bertolt Brecht. Ik moet het een keer herlezen om te kijken hoe het nou precies zat met dat boek.
Het ging toch mis
Hoe dan ook, ik stond er goed voor na die schoolonderzoeken. Er kon niks meer misgaan en ik hoefde mijn diploma bij wijze van spreken alleen nog maar op te halen. Dat liep alleen heel anders. Ik werd van de ene op de andere dag depressief. Het lukte mij niet vervoer te regelen naar een bioscoopfilm waar we vanuit school naar toe gingen. Ik wilde op het laatste moment ook mee. Alleen vervoer regelen lukte niet. En als zoiets eenvoudigs al niet wil lukken, dan zou iets moeilijks als het halen van een vwo-diploma óók mislukken.
Ja, als ik er op terugkijk, klinkt het belachelijk. Toch was ik er dus van de ene op de andere dag van overtuigd dat het helemaal mis zou gaan met mij. En ik ga verraden hoe het afliep: ik zakte als een baksteen. Ik had acht vakken en nog één voldoende over. Voor Latijn. Iedereen had me uit de put proberen te praten, maar dat was totaal niet gelukt. Pas toen ik in de zomer eindelijk bij een psychiater kwam en een antidepressivum voorgeschreven kreeg, kwam er een kentering. Maar helaas bleek een paar jaar later dat dit slechts een voorproefje was van een bipolaire stoornis. Ik kreeg namelijk verschillende keren een manie: in 2002, in 2006, in 2012 en 2019. In 2018 een hypomanie, net als in 2021. Beide keren wist ik erger te voorkomen. In 2018 min of meer per ongeluk, in 2021 gericht dankzij een ontdekking die ik deed.
Blijf het boek volgen
Mijn boek gaat over die manieën en de ontdekking waarmee ik (afkloppen) mijn manieën onder controle kreeg. Misschien hebben lotgenoten er ook wat aan. En een proeflezer vertelde me dat zij er met een totaal andere diagnose ook wat aan had. Dat is natuurlijk het mooiste wat je als schrijver kunt horen. Hou deze site dus in de gaten, laat een berichtje achter of volg me op Twitter via paul_vd_werf zodat je niks mist over dit boek. Vrij naar een docent op de middelbare school: als zelfs de schrijver het kan, kunnen jullie het als lezers zeker!