Maand: januari 2022

Parlez-vous français?

Afgelopen zomer las ik eindelijk De Taalhacker van Gabriel Wyner over hoe hij als operazanger snel allerlei talen goed leerde. Dat lukte hem niet met de methodes waarmee je op de middelbare school talen leert. Daar had hij geen taal mee geleerd, schreef hij. Hoe dan ook, ik was al jaren nieuwsgierig naar het boek. Ik leerde het volgens mij kennen door de MOOC Learning how to learn, een absolute aanrader. In vier weken drie uur per week je studietechnieken helemaal bijgespijkerd. Voor meer diepgang is ook het boek A mind for numbers van Barbara Oakley waarop de MOOC gebaseerd is, aan te raden.

De Taalhacker is natuurlijk oorspronkelijk Engelstalig, Fluent forever. Bij het boek hoort ook een app voor de smartphone. Na lezing van het boek besloot ik een maandabonnement te nemen en Spaans te gaan leren. Dat viel tegen. Het idee is op zich aardig, maar ik vond het iets te veel swipen en te weinig actief met taal bezig zijn. Nu zal het wel de bedoeling zijn dat je zelf actief met je taal naar keuze bezig bent, maar mij lukte dat niet. En dus vond ik het niet echt leuk en aangezien het niet voor werk of school is, wil ik natuurlijk wel plezier hebben terwijl ik bezig ben.

Maar toen ging ik Chansons! kijken en begon Frans weer te kriebelen. Ik was er vroeger op school tamelijk goed in en besloot de app weer een kans te geven. Gewoon om te proberen mijn Frans weer op te halen. Dat gaat voorspoedig, zeker ook omdat ik al veel woorden ken. Het is ook wel nuttig om woorden in zinsverband te leren en te horen. Hoe meer Frans ik hoor, hoe beter. Het moet een beetje speels, denk ik, dan blijft het beter hangen.

Fluent forever is ook erg op uitspraak gericht, niet gek natuurlijk met een voormalige operazanger als schrijver van het boek en bedenker van de app. Nou had ik op zich weinig moeite met de Franse uitspraak maar ik ben hier en daar gaan twijfelen aan een paar regels die ik in mijn hoofd had. Ik vind het daarbij lastig dat de app van het Engels uit gaat bij het uitleggen van de uitspraak. En van de Engelse uitspraak heb ik nou nooit een snars begrepen. Daar ga ik dus nog een keer een Nederlandstalige Franse grammatica op naslaan.

Om een lang verhaal kort te maken en het vervolg tot morgen te bewaren. Ik had bedacht om dit jaar mijn Frans op te halen met een combinatie van Fluent Forever, Anki en het spelelement. Dat kan met nieuws lezen in Frans, boeken in het Frans, TV5 kijken. En als ik een methode mee vind die werkt en waar ik plezier in heb, dan kan het best zijn dat ik volgend jaar alsnog Spaans ga leren.

~~~

Afbeelding van Gilles DETOT via Pixabay

Leesdoelen 2022

Op Twitter gaf ik aan dat ik dit jaar elke week een boek wil lezen. Later realiseerde ik me dat dat dat niet klopte. Ik vind lezen een dusdanig fijne tijdsbesteding dat ik graag elke dag wil lezen. En dan zie ik wel hoeveel boeken dat het worden. Dat kunnen er zo’n 25 worden (schatting van 2021 omdat ik nergens heb vastgelegd welke boeken ik las) maar ook meer of minder.

Voor iemand die Algemene Cultuurwetenschappen heeft gestudeerd heb ik last van een vreemd probleem: het lukt me de laatste jaren steeds moeilijker om na het lezen te benoemen wat ik van het boek vond. Ja, tijdens het lezen geniet ik vaak, maar naderhand het wat en waarom benoemen, valt nog niet mee. En dan te bedenken dat ik op de middelbare school de hoogste punten haalde voor mijn boekenbeurten.

Dat stoort me behoorlijk. Misschien is dat ook de reden dat ik de laatste jaren zo’n moeite heb met elke dag lezen. Soms gingen er ineens weken voorbij zonder dat ik maar een boek las, behoudens dan het boek dat ik op dat moment vertaalde. Daar wil ik dit jaar graag verandering in brengen. Ik wil vooral weer kunnen benoemen wat ik mooi vind in een boek, waarom het me aanspreekt. Misschien dat ik boekenblogger word, dat ik blogposts ga schrijven over de boeken die me aanspreken, zodat ik mezelf dwing kritischer te lezen.

En waar ik ook aan denk is aan boeken herlezen. Sommige non-fictie boeken die ik interessant vond, heb ik nu alweer verschillende jaren geleden gelezen en die weer herlezen kan denk ik geen kwaad. Dit gaat over leren van theorie naar praktijk waar ik het gisteren over had, dus daar kom ik later nog op terug.

Maar ook: herlezen van romans. Vroeger had ik een docent Engels die zwoer bij het twee keer achter elkaar lezen van boeken. De tweede keer zag je volgens hem zo veel meer dan met slechts één keer lezen. Ik heb het nooit geprobeerd maar ik denk erover dat nu wel (af en toe) te doen. Zodat ik uit kan leggen waarom ik Onder de radar van Emma J.J. Voerman zo’n mooi boek vind. Hopelijk verwoord in een boekenblogpost.

Een ander boek heb ik al een eeuwigheid in Goodreads staan: de Metamorphosen van Ovidius. Die behandelden wij in 5 gym. En nu zag ik vorige maand dat de Metamorphosen het eindexamenonderwerp 2023 van Latijn is. Lijkt me geinig om vanaf volgend schooljaar mee te lezen, liefst ook in het Latijn. Daarvoor heb ik al eens wat gegoogeld naar Latijn leren. Ben in de weer met grammatica en vocabulaire. En met Anki natuurlijk. Het zit er nog tamelijk goed in en het moet me denk ik lukken voor begin volgend schooljaar weer op niveau te krijgen.

~~~

Afbeelding van Paul Brennan via Pixabay

Van theorie naar praktijk: kan ik lezers van mijn boek in wording daarmee helpen?

Het doel van het lezen van al die boeken over gewoontes waar ik het gisteren over had, is natuurlijk dat ik van theorie naar praktijk ga. En daar schort het juist nogal aan. Dat was dus een reden om met de genoemde cursus van James Clear mee te doen. De cursus is trouwens gratis, anders had ik er wel bij gezegd dat het betaald was en had ik er waarschijnlijk zelf niet aan deelgenomen en dus ook niet op gewezen.

Op zich denk ik wel dat het goed gaat komen met mij en mijn gewoontes, de slechte zijn af en toe lastig, maar daar is dus die opfriscursus voor. En het activiteitenlijstje dat ik ooit uit de blogpost Plannen voor succes van Elja had gedownload en dat ik ieder jaar hergebruik. Weliswaar meestal maar een paar maanden, maar ik ben nu van plan het langer vol te houden. Wat Elja zegt: het voelt motiverend om iets af te vinken (een eentje waardoor de cel ook nog eens groen wordt). Dat gaat ook wel helpen tegen de slechte gewoontes. Vanaf morgen dus aan gaan werken, want daar is het vandaag te laat voor. Voor bloggen ook, maar ja, ik ben schrijver, schreef ik gisteren, als titel van het artikel nog wel.

Die laat ik staan maar die komt niet zoals ik schreef van James Clear maar gewoon van mezelf. Toen ik de mail later teruglas zag ik dat er iets anders stond. “Niet: ik wil een boek schrijven maar ik wil wil het type persoon zijn dat elke dag schrijft.” Dat geeft dus wel product versus proces en dat is de tweede rectificatie want die heb ik uit A mind for numbers van Barbara Oakley en niet uit The power of habit van Charles Duhigg.

Tot zover de rectificaties. Ik zal de blogpost zelf later aanpassen. Nu terug naar de theorie en de praktijk. Ik geloof dat ik er al eerder over heb geblogd, van lezen naar doen. Het is een onderwerp dat me af en toe fascineert. Ik merk dat ik van veel boeken, artikelen, documentaires, online cursussen na afloop zelden meer iets onthoud. Net als vroeger na het proefwerk, zeg maar. En nu ik hopelijk voor het einde van het jaar (en liefst een flink stuk daarvoor) een boek zal hebben gepubliceerd, zit ik me af te vragen hoe ik er als auteur voor kan zorgen dat de boodschap blijft hangen. Het is mijn verhaal maar er zijn wel dingen die voor een ander ook relevant kunnen zijn. En dan is het wel handig als een lezer dat dan onthoudt. Moet/Kan ik dat als auteur faciliteren en zo ja, hoe dan? Dat lijken me interessante vragen om uit te zoeken.

~~~

Afbeelding van eko pramono via Pixabay

Ik ben schrijver

Deze blogpost is deel 25 van 26 in de reeks Gewoontes

Daar ben ik ineens stellig: ik ben schrijver. Dat komt doordat ik ooit meedeed met een uitdaging die Peter zijn lezers stelde. Iedere dag vijf minuten wandelen was mijn keuze. En de rest is geschiedenis. Dat is deze zomer, op 6 juni om precies te zijn, alweer zeven jaar geleden. En ik wandel nog steeds praktisch iedere dag. Of het moet regenen of donker zijn als ik tijd heb.

Ik ga namelijk wat vaak tegen de vlakte en daarom loop ik in het donker alleen in een groepje. Afkloppen, maar het is me gelukkig sindsdien niet meer overkomen. Hoe dan ook, ik begon door de serie van Peter te interesseren voor gewoontes. Ik kreeg van hem het boek van Babauta waarop zijn serie gebaseerd was en ik schreef zelf ook een serie over dat boek omdat Babauta het copyright had weggegeven.

Daarna ging ik helemaal los. Ik was op internet het boek The power of habit van Charles Duhigg tegengekomen en in de boekhandel Gelukkig met gewoontes van Wood. Een nieuwe serie was geboren omdat ik nieuwsgierig was en omdat ik dacht dat er meer uit te halen viel. Toen ontdekte ik ook nog eens Atomic habits van James Clear. Al die boeken moest ik natuurlijk lezen. Ik heb ze niet uitgebreid samengevat omdat er meer dan voldoende samenvattingen te vinden zijn. Mijn stukjes waren de grote lijnen en misschien iets van een leesimpressie.

Vanwaar die belangstelling voor gewoontes, vraag je je af?

Het begon gewoon met de uitdaging: elke dag wandelen, dat moet mij toch lukken? Ik had kort daarvoor al een poging gedaan maar zonder succes. Terwijl ik het nut van wandelen wel degelijk inzag. Nu lukte het me wel en langzaam werd me duidelijk dat gewoontes heel wat meer kunnen bewerkstelligen: plezier (waarom maar af en toe van iets leuks genieten?), ze helpen tegen verveling (want je kunt altijd een gewoonte gaan uitvoeren) en wat nu voor mij misschien het belangrijkste is: ze kunnen zorgen voor afleiding, ze zorgen voor minder piekeren en minder ergernis.

Dat zit zo: als ik mijn dag volstop met goede gewoontes (of slechte, dat kan trouwens ook maar ik heb gemerkt dat dat minder goed werkt) zorgen die ervoor dat ik mij ga verheugen op het uitvoeren van diverse gewoontes. En tijdens het uitvoeren van mijn gewoontes, voel ik me vaak prettig. Negatieve gedachtes en ergernissen hebben hierdoor veel minder kans.

Toen ik maandag een mailtje kreeg van James Clear kreeg over het aanleren van nieuwe gewoontes moest ik me haast wel aanmelden. In 30 dagen een gewoonte aanleren, net als indertijd bij Peter. Ik ben benieuwd. Clear belooft nog meer actiegericht te zijn dan in zijn boek. Vandaag de eerste les: beschrijf wat je wilt worden, niet wat je wilt doen. Dus niet: ik schrijf een boek maar ik ben schrijver. Ik wil niet te veel weggeven maar het doet denken aan product versus proces bij Duhigg.

Ik ben schrijver en dat valt hier te volgen. Mocht je met mij en Clear mee willen doen, kijk dan op zijn site.

Achtergrond

In 2015 deed ik mee met een blogreeks van Peter Pellenaars over Zen Habits – Mastering the art of change. En ik schreef eind dat jaar een vervolgreeks over hetzelfde boek. Gewoontes bleken de afgelopen jaren nogal een invloed op mij te hebben gehad. Daarom nu een hernieuwd onderzoek met daarbij ook de boeken The power of habit van Charles Duhigg, Good habits, bad habits van Wendy Wood en Atomic habits van James Clear.

~~~

“`Afbeelding van Daniel Reche via Pixabay

Het voelt als thuiskomen

Nu ik gisteren de vraag of ik wil helpen volmondig met ‘Ja’ heb beantwoord dien ik natuurlijk ook de vraag wie ik dan wil helpen en hoe dan te beantwoorden. Het antwoord op die vragen voelt als thuiskomen. In mijn eerste serieuze baan bij Reëlle had ik als ervaringsdeskundige het gevoel dat ik lotgenoten kon helpen. Lichamelijke handicap, slechthorend, bipolaire stoornis: er waren raakvlakken met diverse doelgroepen. Het gevoel die doelgroep een stem te kunnen geven, te kunnen helpen met mijn ervaring, samen met collega’s die allemaal ook tot een bepaalde doelgroep behoorden, die ook ervaringsdeskundigen waren, voelde zo ontzettend goed, dat ik merk dat dat gevoel van toen altijd een drijfveer is gebleven.

Dat was al toen ik me als columnist aansloot bij Onzichtbaar ziek en dat is zonder het echt uit te spreken of grote ambities te hebben, ook de drijfveer achter dit blog. En het waarom achter mijn boek in wording over hoe ik omga met en heb geleerd van mijn bipolaire stoornis. Dat doe ik bloggend of schrijvend omdat dat me voor mijn gevoel het beste ligt. Het voelt in ieder geval beter aan dan vloggen. Een podcast heb ik nooit geprobeerd, dus daar kan ik niets over zeggen.

Mijn ervaringen met mijn bipolaire stoornis heb ik hier en bij Onzichtbaar ziek uitgebreid gedeeld. Toch heb ik nu gekozen voor een boek. Ik wilde meer de diepte in dan met een blogpost of met een reeks blogposts zou lukken. Daarnaast wil ik pas publiceren als het af is en dat is het nog niet. Het is dan wel mijn verhaal maar ik zeg wel dingen over een stoornis waarvoor behandelaars jarenlang moeten studeren. Dat hebben ze niet voor niets gedaan en daarom wil voor ik besluit of en zo ja hoe ik mijn boek wil publiceren, het wel laten lezen door specialisten van de ggz. Het gaat in het boek dan wel over mijn ervaring en in die zin kan er geen ‘fout’ instaan, maar een bipolaire stoornis is een serieuze ziekte. Daarom voelt het beter als ook iemand van de ggz het ook gelezen heeft. Net als je voor wetenschappelijke artikelen ook ‘peer reviews’ hebt, en ik ben dan ook nog maar gewoon een leek.

Hoe dan ook, wat ik nu doe voelt als thuiskomen. En dat is een goed gevoel. Wordt vervolgd.

~~~

Afbeelding van Anke Sundermeier via Pixabay

Gaat het roer om?

Twee jaar geleden ontdekte ik dat ergernissen en mijn bipolaire stoornis niet goed samengaan. Vorig jaar bleek dat mijn nieuwe kennis mij echt hielp; er was nog een beetje fijnafstelling nodig, maar in de basis had ik het twee jaar geleden goed gezien. Dat maakt dat ik me nu opgelucht en dankbaar voel. Ook omdat ik mijn bevindingen opschreef in een persoonlijk boek.

Over dat boek heb ik het al eerder gehad. Het is bijna klaar voor proeflezers. Ik heb er alles ingestopt waarvan ik denk dat het erin hoort. Inhoudelijk is het boek niet heel hard veranderd ten opzichte van de versie die ik voorjaar 2021 naar proeflezers stuurde maar op hun aanraden heb ik wel de vorm aangepast. Geen tips meer maar mijn persoonlijke verhaal dus. Dit heb ik meegemaakt: dit deed gedrag van anderen met mij; toen en toen werd ik depressief en vooral manisch, zonder dat ik begreep waarom.

En zo zag mijn behandeltraject eruit; dit waren de middelen die we daarbij ingezet hebben; maar deze en deze keuzes met de beste bedoelingen en pech zorgden ervoor dat dat behandeltraject vaak toch niet helemaal het gewenste effect had. Er kwam vroeg of laat toch weer een manie.

Het mooie is nu dat het er dus echt op lijkt dat ik voor mezelf een oplossing heb gevonden. Die oplossing werkt misschien niet voor anderen, maar het boek heb ik wel geschreven met de bedoeling dat het anderen kan helpen. Natuurlijk, dat ik graag schrijf heeft ook aan het ontstaan van het boek bijgedragen.

Ik wil helpen

Als het boek straks naar proeflezers gaat, wordt het wel tijd om na te denken: wat als het dadelijk terugkomt en ik krijg de positieve feedback waarop ik hoop? Ga ik het dan uitgeven? En hoe dan? Of zijn er misschien nog andere manieren waarop ik lotgenoten kan helpen met de inhoud van mijn boek? Dat is een vraag die me zo aan het begin van het jaar bezighoudt. Ik vind het spannend. Zeker ook omdat ik mijn behandelaar al ruim een jaar op de hoogte houd van de vorderingen van mijn boek en zij het graag wil lezen, net als twee van mijn voormalige behandelaren.

Samengevat: ik heb zo veel ellende gehad met mijn bipolaire stoornis dat ik nu ik het onder controle lijk te hebben mijn ervaringen graag wil gebruiken om lotgenoten te helpen.

~~~

Afbeelding van Wokandapix via Pixabay