Categorie: Boeken

Eindelijk een belofte ingelost

Books 4 LifeGistermiddag was ik in Eindhoven en loste ik een belofte in die deed als reactie op een blogpost van Peter Pellenaars. De datum van die  belofte? 28 december 2014. Gisteren precies een jaar geleden, zie ik nu. Maar beter laat dan nooit.

Ik was het al vaker van plan geweest maar het kwam er maar niet van. En dat terwijl ik goede herinneringen bewaar aan waar ik naartoe ging, weliswaar van een vestiging in andere stad, maar toch. En ze verkopen er iets waar ik graag in rondneus… boeken. Ik ging namelijk naar de Eindhovense vestiging van Books 4 Life. Dat initiatief had ik leren kennen tijdens mijn studie in Tilburg.

Tweedehands boeken voor een goed doel

Bij Books 4 Life kun je tweedehands boeken kopen voor een zacht prijsje en minimaal 90 procent van de opbrengst van die boeken gaat naar goede doelen. De ene helft wordt zelfstandig door de 7 filialen gekozen en de andere helft gaat naar Oxfam Novib en Amnesty International. Het initiatief is bedacht naar voorbeeld van de Britse Oxfam Charity Shops en draait op vrijwilligers. Behalve dat je er boeken kunt kopen kun je er uiteraard ook boeken doneren. Misschien gaat dat wel bijdragen aan het oplossen van het gebrek aan boekenkastruimte dat ik heb.

Heerlijk snuffelen

Een bezoekje aan een stad is voor mij niet compleet zonder dat ik bij een boekhandel ben geweest. Voor Eindhoven betekende dat meestal Van Piere en De Slegte, maar De Slegte is helaas niet meer en dat vind ik erg jammer. Tweedehands boeken hebben voor mij toch hun eigen charme. Vandaar dat ik hoop dat Books4 Life voor mij in die lacune gaat voorzien. Natuurlijk, het is een stuk kleiner dan De Slegte en qua hoeveelheid boeken niet te vergelijken maar daardoor wel knusser. En gisteren heb ik er toch een klein half uur rondgelopen en ik ben naar huis gegaan met vier boeken van schrijvers die ik altijd al eens wilde lezen of lang niet meer had gelezen. En ik ging naar huis met ideeën voor een volgend bezoekje. Wat wil een boekenliefhebber nog meer?

Meer informatie

Meer informatie over het initiatief staat op de site van Books 4 Life. Daar staan ook de links naar de sites van de 7 filialen met info over de goede doelen die zij ondersteunen.

Hoort er een plaatje bij?

Bij het bloggen heb ik me tot nu toe vooral geconcentreerd op teksten. Ik heb niet zo veel met beeld, maak ik mezelf wijs. De voorbije weken ben ik echter steeds meer het belang van het beeld in gaan zien. Volgens Mark Tigchelaar zijn beelden de taal van het geheugen. Als je informatie omzet in een beeld onthoud je die veel beter. En daarbij: hoe gekker het beeld, des te groter is de kans dat je het onthoudt.

Maar tekst en beeld hoeven niet per se iets met elkaar te maken te hebben. Lezers onthouden krantenberichten die naast een advertentie staan beter dan als er geen beelden in de buurt staan.

Dat heeft me toch aan het denken gezet. En daarnaast natuurlijk de overweging dat een plaatje erbij het misschien ook nog makkelijker leesbaar maakt, dat lees ik tenminste regelmatig.

Gekrabbel in de marge

Lezen, weten en niet vergetenDe kans bestaat dat ik ga krabbelen in de marge van mijn aantekeningen want ook hier geldt blijkbaar dat een tekening zorgt voor beter onthouden. Een simpel krabbeltje volstaat daarvoor blijkbaar, het hoeft echt geen nieuwe Rembrandt te zijn.

Ondertussen ben ik aan het nadenken over wat ik wil leren en wat ik daarvan hier op dit blog ga delen. Ik ben een beetje aan het spelen met web development, maar ik kan me niet voorstellen dat uitleg over document.getElementById of de for en while loop hier nou zo interessant zijn.

Het boek British Children’s Fiction in the Second World War van Owen Dudley Edwards staat bol van de verwijzingen Biggles en ander werk van Johns maar is met 744 pagina’s wel dusdanig dik dat het vooral op de boekenplank staat. Maar wie weet ooit voor een serie in Biggles News Magazine.

Gelukkig heb ik ook ideeën over wat hier wel komt. Daarover zondag meer. Eerst nog wat ophaaloefeningen doen.

#50books 2015 vraag 44: strips

Was jij vroeger ook verzot op stripverhalen, en lees je ze tegenwoordig nog steeds?

Dat is Peter Pellenaars’ 44e vraag in #50books jaargang 2015. Mijn antwoord is een kort en volmondig: ja. Gelukkig kan ik er nog wat meer over vertellen.

Strips heb van jongs af aan gelezen. Vooral de strips van Willy Vandersteen waren favoriet. Ik was mij er nog niet van bewust dat de man aan het hoofd van een studio stond en dat Suske en Wiske al jaren door Paul Geerts werden getekend. Maar Suske en Wiske heb ik jarenlang gelezen. Steeds als er nieuw album uit was, kocht of kreeg ik het. Ik las ze niet alleen, ik hield keurig bij welke albums ik had en maakte zelfs een omrekenlijst voor het geval de reeks ooit weer bij nummer 1 zou beginnen in plaats van bij nummer 67.

Behalve aan de reguliere albums bewaar ik ook mooie herinneringen aan sommige specials die verschenen. Zo kregen we ooit van een elektronicadealer een album waar allerlei teksten over Sony MSX-computers – wij hadden overigens een Philips – in stonden naast een verhaal waarin de MSX en de Teletijdmachine een rol speelden.

Voetbalstrips

Daarnaast las ik ook Johan de Rode Ridder en allerlei voetbalstrips. Rob van de Rovers staat me bij en ik kan me ook herinneren dat ik tijdens een vakantie in de auto veel meer verdiept was in de stripboeken dan in de omgeving waar we door reden. Maar toch, een echt fanatieke striplezer ben ik nooit geworden. Ik was toch meer van de boeken waarbij toch de meeste aandacht wel uitgaat naar een zekere Biggles. Maar laten daar nu schitterende strips van zijn. In de jaren zestig van de vorige eeuw had “Willy Vandersteen” zich al aan een twintigtal albums gewaagd.

Die albums staan niet al te best bekend bij liefhebbers. Biggles trouwt in die reeks zelfs met een zekere Helga. Veel beter waren de verhalen die vanaf 1990 verschenen bij Lefrancq. Illustraties en scenario van Francis Bergèse, naar de boeken van Captain Johns. Toen Bergèse door vloog naar Buck Danny namen Michel Oleffe (scenarist, met eigen verhalen) en Eric Loutte (illustraties) het over.

Stripboekenbeurs

Als vereniging hadden wij weleens contact met hen en toen eind 2006 het album Chappal Wadi verscheen, leek het ons leek hen als gasten uit te nodigen voor een stripboekenbeurs waar wij aan deelnamen. Oleffe was helaas verhinderd maar Loutte kwam graag. Het werden twee hele leuke dagen – ik heb de aandenkens nog steeds in mijn kamer hangen – en na anderhalve dag vroeg Loutte ons, of we onze t-shirts uit wilden trekken. Wij promootten toen namelijk de Dag van de Jeugdhelden die wij organiseerden.  Zie hieronder het resultaat.

Illustrator Eric Loutte(l) met I.B.A.-bestuurslid Jan de Haas.
Illustrator Eric Loutte(l) met I.B.A.-bestuurslid Jan de Haas.

Terug naar Suske en Wiske

Mooie herinneringen en vaak als ik in een boekhandel kom, kijk ik welke strips er weer zijn verschenen, vooral Suske en Wiske dan. Zo ook in 2011. Toen ik zag welk album net uit was, moest ik het hebben en onderweg naar huis in de trein ging ik meteen bladeren. En ja hoor, daar stond het:

Weg met Van der Werf!

Wat wilde het geval? Ik heb me altijd laten vertellen dat mijn familie uit Leiden komt. Het album was Het lijdende Leiden over het Beleg en Ontzet van Leiden (1573-1574). Burgemeester van Leiden was een zekere Pieter Adriaansz. van der Werff. De bronnen spreken elkaar overigens tegen over de spelling van zijn achternaam. Wikipedia gebruikt een dubbele f, het Suske en Wiske album en Museum De Lakenhal – op hun site, en tijdens een speciale tentoonstelling over het Beleg – schrijven een enkele f. En je hebt het Van der Werfpark in Leiden.

Zo’n f raak je natuurlijk makkelijk ergens kwijt in de loop van ruim 400 jaar. Geen idee overigens of verhaal van de afstamming klopt. Zonde om er eventueel achter te komen dat het niet juist is. Dus ik laat het lekker zo.

50books: ‘verbeter-jezelf’ boeken

Welk ‘verbeter-jezelf’ boek heb jij onlangs (of ooit) gelezen wat je waardevolle inzichten gaf en je ook nog eens daadwerkelijk in beweging bracht om zaken te veranderen?

Dat is Peter Pellenaars 31e vraag in 50books editie 2015. Toen hij in augustus deze vraag stelde, had mijn antwoord kunnen zijn dat het enige boek dat ik in die categorie gelezen had, Bereik je ideale gewicht van Sonja Bakker was. Na het afronden van mijn studie vond ik dat het tijd werd om wat overtollig gewicht te kwijt te raken en we hadden dat boek nu eenmaal liggen, dus waarom niet.

Het heeft gewerkt. Met Sonja Bakker ben ik aardig afgevallen en omdat we ons realiseerden dat we niet zozeer ongezond aten, maar simpelweg te veel, konden we daarna nog even doorgaan. Nu, vijf en een half jaar later, is dat gewicht er nog steeds af. Opletten, wekelijks op de weegschaal, opschrijven, vergelijken en daardoor alert blijven, dat is mijn recept.

Toch zou hiermee mijn antwoord niet volledig zijn geweest. Afgelopen zomer heb ik namelijk meegelezen en meegedaan met Peters bespreking van Zen habits – Mastering the arts of change van Leo Babauta. Erg leuk en erg succesvol, mag ik wel zeggen. Ik heb het gevoel dat ik nu zeker in staat ben om van veranderingen gewoontes te maken. En dat vormt in mijn ogen de basis voor succes bij het lezen van ieder ‘verbeter jezelf’ boek.

Trek er tijd vooruit, leg je erop vast er dagelijks mee aan de slag te gaan en dan heb volgens mij gerede kans dat het nog gaat lukken ook. En gewoontes aanwennen, blijkt nog niet eens zo heel moeilijk. Misschien ben ik zelfs al wel een beetje verslaafd aan de mijne. Toch ben ik ze wel aan het uitbreiden 😉

Ik heb inmiddels iets gelezen dat nog een antwoord op de vraag betekent. Begin dit jaar las ik een aantal studieboeken, maar ik merkte dat ik een paar weken later eigenlijk niet veel meer wist van die boeken dan ongeveer wat er op de achterkant stond. Dat schoot niet op. Ja, ik weet het, ik had moeten samenvatten en dergelijke. Niet veel later kwam ik in de boekhandel Lezen, weten en niet vergeten van Mark Tigchelaar tegen. Ik kon het nog laten liggen, maar na mijn positieve ervaringen met de methode van Babauta, heb ik het eind augustus gekocht.

Deze maand wil ik gebruiken om er echt mee aan de slag te gaan, zodat ik mij volgende maand op het boek van Babauta kan toeleggen. Het e-book valt namelijk onder het uncopyright en Peter was zo vriendelijk het te mailen. Waarvoor dank.

Nieuwe gewoontes aanleren gaat me – inmiddels – prima af, maar volgende maand begin ik alvast met het voorbereiden van mijn goede voornemens voor 2016. Peter schreef namelijk al dat iets afleren veel moeilijker is dan iets nieuws aanleren, dus ik ben heel benieuwd.

Wel uitstel, geen afstel

Het is zelfs mij opgevallen dat ik de laatste tijd weinig blog, missschien moet ik het anders formuleren: ik ben dit blog ruim drie jaar geleden begonnen en een constante stroom is er nooit echt uitgekomen. Het gaat met horten en stoten. Wat hierna volgt is een poging daar verandering in aan te gaan brengen.

Lezen en ander uitstelgedrag

Wat ik wel doe, is lezen. Lezen valt voor mij samen met leren. Een onderwerp dat mij de laatste tijd interesseert is de werking van hersenen. Misschien heeft het er mee te maken dat de mijne af en toe op een vervelende manier onbetrouwbaar zijn gebleken. En dat ik dat pas in de gaten had toen het kwaad van de manie al geschied was.  Of omdat ik halfzijdig verlamd aan mijn rechter lichaamshelft en mijn hersenen moeite moeten om er links wat van te maken qua fijne motoriek.

Lezen dus, ook over de werking van het geheugen. Zo las ik van de zomer Laat je hersenen niet zitten van Erik Scherder, hoewel ik de indruk kreeg niet helemaal tot de doelgroep te behoren. Maar fijn dat ik wat wetenschappelijke onderbouwing kreeg van het nut van het wandelen waarmee ik op uitnodiging van Peter Pellenaars was begonnen. Dat wandelen hou ik overigens nog steeds vol, daarin ook gesteund door Lezen, weten en niet vergeten van Mark Tighelaar omdat wandelen volgens hem creativiteit ten ten goede kwam.

Allemaal leuk en aardig, maar toch klopte er iets niet. Ik las van alles, gaf me van van de week na een tip van Elja Daae ook op voor de cursus Learning how to learn maar kreeg van verschillende mensen de waarschuwing dat ik eigenlijk alleen maar las en het toepassen – dat waar het uiteindelijk om draait – vergat, of uitstelde.

Terwijl een verandering aanleren slechts een maand kost

En het werkt, dat blijkt wel uit al dat gewandel. Dus heb ik vandaag na het wandelen gelijk 10 ideeën opgeschreven – iets waar James Altucher bij zweert – en daarna maar gelijk 2 mindmaps gemaakt. Eentje voor deze blogpost en eentje voor een inleiding bij een vertaling.

Dagelijks hou ik het voorlopig bij wandelen en daarna ideeën opschrijven, ze borrelen nogal gemakkelijk op, maar ik heb dat opschrijven behoorlijk uitgesteld.

En volgende maand plannen we dan wel weer een nieuwe dagelijkse gewoonte in. Misschien dat dan de tweede druk van Mastering the art of change van Leo Babauta is verschenen.

Een nieuwe leestaal #50books – jaar 2015 – vraag 15

Welke taal zou jij graag beheersen zodat je eindelijk de boeken van een bepaalde auteur niet meer in vertaling hoeft te lezen?

Dat is Peters 15e vraag in zijn #50books reeks 2015. Het is natuurlijk een gewetensvraag voor een (hobby)vertaler als ik. Ik ben blij dat mijn favoriete auteur in het Engels schrijft (en niet in het Frans, zoals mijn collega-vertaler quasi gekscherend voorstelde omdat hij het boek dat hij wilde vertalen alleen in het Frans kon vinden en niet in het originele Engels. Die Franse vertaling had ik ook en het origineel had ik geleend van de voorzitter. In de Franse uitgave stond dat het een bewerkte vertaling was dus heb ik beide versies naast elkaar gelegd. Het Frans bleek grotendeels een bewerking te zijn en in mindere mate een vertaling. Dat plan heb ik mijn collega dus maar uit het hoofd gepraat.)

Dit beantwoordt in ieder geval de vraag waarom ik sindsdien geen vertalingen meer lees waarbij aangegeven staat dat het een bewerkte vertaling is.

Het lezen van dat Frans ging me overigens redelijk af, al moet ik toegeven dat ik uit ergernis over die bewerking slechts een beperkt aantal hoofdstukken heb gelezen. Duitse boeken heb ik sinds de middelbare school niet meer gelezen, hoewel ik er toen veel plezier aan beleefde en ik al jaren van plan ben om Der Vorleser van Bernhard Schlink te gaan lezen.

Maar om terug te komen op de vraag. Als het er al van komt, zou ik graag eerst mijn Frans en Duits op willen vijzelen want ik ben ergens wel nieuwsgierig hoe het lezen in die talen me nu echt afgaat.

Door mijn vertalingen heb ik de neiging om me bij boeken die ik in Nederlandse vertaling lees af te vragen wat het werk is van de auteur en wat van de vertaler. Soms zie ik ze ook zonder het origineel te kennen de mist in gaan. Zo las ik ooit in een verder prachtig vertaald boek van Kiran Desai over de Sovjetleider Gorbachev.

Helemaal bont maakte een vertaler van van de Gordianus-reeks van Steven Saylor het. Gordianus de Vinder was een Romeinse detective uit de tijd van Julius Caesar en Mark Anthony. Alleen noemen wij die man naar Romeins voorbeeld Marcus Antonius. Dan heb je als vertaler ergens iets gemist. Overigens moet ik misschien ter verdediging van de vertaler opwerpen dat ik niet meer weet of ik dit in een boek tegenkwam of op op de flaptekst op internet toen ik op zoek ging naar andere delen uit de serie.

Als ik dan toch een extra taal zou willen leren vanwege boeken die ik in vertaling las, dan zou het Zweeds zijn. Past niet echt bij wat ik op school leerde en ik had bij het lezen van de Wallanders van Henning Mankell en de Millenium-trilogie van Stieg Larsson soms echt het gevoel dat ik in het Zweeds nog meer gegrepen zou worden omdat het misschien dichter bij het Scandinavische gevoel zou brengen.

Doe mee

Anderhalve week geleden kondigde Peter naar aanleiding van een blogpost van Elja een blogestafette of -marathon aan rond goede doelen. Welke vorm dat moest gaan krijgen, wist hij nog niet maar Kerstavond deed hij een oproep om mee te doen. Schrijf een blogpost waarin je aandacht vraagt voor een goed doel en zorg dat deze blogpost een week lang bovenaan je blog blijft staan.

Zelf vroeg Peter aandacht voor OneWorld. Wat OneWorld doet kun je het beste lezen op Peters blog. Ruud en Carel namen het estafettestokje van hem over en vroegen op hun beurt aandacht voor KiKa, kinderen kankervrij. Lees de verhalen van Ruud en Carel en doneer. Carolien vroeg aandacht voor het kerstpakket van Artsen zonder Grenzen dat levens redt. Lees ook haar verhaal.

Zelf herinnerde ik me toen ik Eerste Kerstdag Peters oproep las ook meteen een doel waar ik graag de aandacht op zou willen vestigen. Daarvoor moeten we bijna tien jaar terug in de tijd. Toen las ik namelijk in de Univers, het weekblad van de UvT, dat de schrijver Thomas Rosenboom geïnterviewd zou worden ter gelegenheid van de aansluitende opening van de Books 4 Life winkel. Dat leek mee allebei wel interessant dus ik ben daar uiteraard naartoe gegaan.

Books 4 Life bleek opgezet naar Engels voorbeeld (Oxfam Charity Shops). Het ging om een antiquarische boekwinkel die volledig op vrijwilligers draaide. Je kunt er boeken kopen en doneren en 90 procent van de opbrengst komt ten goede aan goede doelen. De helft naar Amnesty International en OxfamNovib en de andere helft gaat naar goede doelen die iedere winkel zelf uitkiest. Dat zijn vaak lokale initiatieven.

Naast een winkel in Tilburg zijn er inmiddels namelijk ook winkels in Amsterdam, Eindhoven, Groningen, Maastricht, Nijmegen en Utrecht. En er is zelfs een filiaal in het Oostenrijkse Graz.

Tijdens mijn studie liep ik als boekenliefhebber regelmatig binnen bij de Tilburgse vestiging. Boeken doneren lukte mij niet, maar ik heb wel leesplezier beleefd dankzij Books 4 Life. Na mijn studie ben ik Books 4 Life een beetje uit het oog verloren, maar ik ga binnenkort zeker weer eens kijken want lezen en goede doelen steunen vind ik een fantastische combinatie. Misschien lukt het me zelfs wel om behalve boeken te kopen er enkele te doneren.

Meer informatie over Books 4 Life is te vinden op de website www.books4life.nl. Daar staan ook de sites, locaties en openingstijden van de winkels. Ik zou zeggen: loop eens binnen, koop of doneer een boek en steun daarmee goede doelen!

Update 30 december: voor goede doelen zet ik natuurlijk graag afbeeldingen met links op mijn blog.

 Peter Pellenaars schreef over OneWorld

doemee

Ruud Ketelaar en Carel de Mari schreven allebei over KiKa, kinderen kankervrij

kika

Carolien Geurtsen schreef over Artsen zonder Grenzen.

artsenzondergrenzen

Zelf schreef ik over Books 4 Life.

doemeebooks4life

Geen idee wat hier komt te staan

Kennelijk is het alweer morgen alweer vier weken geleden dat ik mijn vorige blog postte. Ik voelde me prima toen ik dat verhaal schreef maar dat sloeg enigszins om. Hartstikke leuk, al die dingen die ik wilde gaan doen, maar op wat ik ga doen kan ik me altijd enorm verheugen. Ik kondig het aan en ik kondig het nog een keer aan.

Maar beginnen, daar draai ik omheen.

Eigenlijk doe ik dat nu alweer, want ik heb vandaag nog geen pagina uit Biggles does some homework vertaald en al ook al geen regels PHP-code geschreven. Wel al gewerkt voor de baas. Maar ik had dus een blogpauze te beëindigen.

Dat dus heb ik dus nu gedaan.

Ik heb nog wel meer ideeën rond mijn blogs maar daar zeg ik nu dus niets over. Eerst maar eens een begin maken. Wat het voor nu nog lastig maakt is dat ik nog niet dusdanig in het ritme zit dat ik verder kan gaan me dat waar ik mee bezig was. Nu voelt het iedere keer als opnieuw beginnen. Gelukkig weet ik uit ervaring met vorige vertalingen dat ik uiteindelijk wel in een ritme kom waarin ik iedere verder ga. Dus die vertaling gaat er gewoon. En naar PHP ben ik gewoon nieuwsgierig en dat is ook een aardige drijfveer

De komende week ga ik toch maar huiswerk maken

En nee, ik ga geen nieuwe opleiding en ja, ik ga mezelf misschien PHP leren maar nee, dat bedoel ik dan weer niet. Vandaag was ik voor de verandering zoals ieder jaar op de eerste zondag van augustus in Deventer. En daar heb ik een boek ingeleverd. Aan dat boek gaan we, misschien, voorlopig, nog niet verder. Wat er nu ligt, voldoet lang niet aan de eisen. Aan die eisen gaat het uiteraard wel voldoen. Het is nu echter afwachten op de kopieën. Gelukkig heb ik al andere kopieën liggen en kregen die voorrang van de voorzitter. Daarvoor gaan we dus huiswerk maken. Ik in ieder geval, want mijn collega is nog op vakantie.En wie weet heeft een andere collega ook nog wel zin in een portie huiswerk.

Huiswerk dus in de vakantie voor mij vrijdag begint. Lezen kan gelukkig alvast.

Verder meer dan geslaagd in Deventer, de helft van de twee boeken die we zochten gevonden en thuis gekomen zonder al te veel collateral damage aan onze boekenkasten maar wel met weer een aantal niet gezochte mooie boeken die vast ook het nodige leesplezier op gaan leveren.

Note te self: plaats binnenkort een mooi vraagtekentje  in de zijbalk aan de rechterkant.